Toen onze Billy me een tijdje geleden om een snoepje vroeg en daarna met de vraag kwam:
‘Een oorlog is toch heel veel dagen?’
Zei ik: ’Ja dat kannn…’
en hij: ‘Mag ik nou een snoepje?’
Ik: ‘Wat heeft dat met elkaar te maken dan?´
Hij: ‘Dat er veel mensen zijn en ik wil een snoepje.’
Ik: ‘Heb je oorlog met mij dan?’
Hij: ‘Als ik geen snoepje mag wel ja’
Toen dacht ik drie dingen.
- Huh?
- Logica is vaak heel onlogisch
- Voor je het weet heb je oorlog.
En nu blijkt mijn gedachte dus heel internationaal te zijn, er zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan.
Wat 10, jij in-ter-na-sjo-naal? En ook nog wetenscháppelijk? Het is ongelooflijk!
Ik kwam mijn gedachte tegen in de krant, waarin stond dat wetenschapper Mark Dingemanse heeft de Ig Nobel Literatuurprijs gewonnen. Samen met twee mede-onderzoekers is de Nederlander bekroond voor een onderzoek naar het woord ‘huh?’.
Ja, dat dacht ik dus ook .
De onderzoekers ontdekten dat het woord, of iets dat erop lijkt, in vrijwel iedere menselijke taal voor lijkt te komen, al is niet duidelijk waarom… (dus toen zeiden ze: ‘huh?’)
Blijkt dus dat mensen in gesprekken in alle talen ongeveer hetzelfde woord gebruiken. Als je tijdens een gesprek iets niet snapt moet je heel snel een woord inzetten om het bij te sturen. Een klank die voorin je mond ligt.
De grap is dat waar je ook bent; in de New Delhi, Novosibirsk, Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch, (spreek uit:..klik ) of als je verdwaald bent in de binnenlanden van Friesland in Jubbegaastercompagnie; wanneer je iets niet helemaal begrijpt, je natuurlijk gewoon iets kunt roepen als: ‘wazegje?’ of ‘I beg your pardon?’ of ‘excuseer, ik denk het niet geheel begrepen te hebben zou u het nog eens het liefst in iets eenvoudiger bewoordingen kunnen herzeggennn?’.
Alleen is de kans dan groot dat ook die boodschap weer niet geheel begrepen wordt.
Maarrr… wanneer je dan het universele ‘huh-woord’ gebruikt, snapt iedereen het, over de ge-he-le wereld!
Is dat niet grappig? Dat niemand daar eerder op is gekomen. Ik vind het echt een wereld-onderzoek, ik hou daarvan.
Dat onderzoek gaat dus in feite over mij. Een soort van. Want ik gebruik dat ook vaak.
En van het een komt het ander, vorige week had ik al een interview.
….
Nou ja oké, met BaasB., maar toch.
Voor z’n opdracht Nederlands.
Ja.
‘Mam, ik wil je interviewen’
En toen dacht ik weer 3 dingen:
- Huh?
Dus ik zei: ‘Huh?’
B: ‘Ja, ik moest mijn held interviewen’
- Oh ja, logisch
B: ‘Dus iedereen uit m’n klas interviewt z’n moeder. Eigenlijk.’
- Oh, dan komt het misschien nog goed met de wereldvrede. Moeders zijn helden.
Het werd een diepte-interview van formaat. Hij vroeg me de hemd van het lijf, zoals dat gaat met helden, hij wilde alles van me weten.
Er werden wel een stuk of 7 vragen gesteld.
Zoals: ‘Hoe oud ben je?’ (geheim),
‘Hou je van vakantie?’ (Ja, wat denk je)
‘Waaróm hou je van vakantie?’ (tja…)
Later appte hij nog even om te er achter te komen wat mijn lievelingsdier was (egel). Ik vroeg ‘m nog; ‘Wil je niet weten waarom?’ maar dat was niet nodig.
Ik weet niet wanneer het interview gepubliceerd wordt maar we wachten af. Jullie willen er vast alles van weten. En als jullie nog vragen hebben, dan hoor ik het wel. Huh?
Spoor10 