Per ongeluk stelen

Mijn dochter heeft per ongeluk een boek gestolen.
Het komt dus voor dat je, zonder dat je het doorhebt, strafbare feiten aan het plegen bent.

Het boek lag al een tijd op de overloop, en het verplaatste zich langzaam richting de trap. Nu liggen er wel vaker spullen op de overloop, meestal onderweg van een slaapkamer richting de trap: borden en kopjes, was, schoenen. En meestal lukt het ze niet om helemaal in hun eentje naar beneden te komen. Degene die ze daar gebracht heeft, is opeens nergens te bekennen en uiteindelijk vragen ze mij dan, met hun stille stemmetjes, of ik ze naar beneden wil dragen en in de vaatwasser/ wasmachine/kast wil zetten.

Wat is dat voor een boek, vroeg ik Fje uiteindelijk maar.
Oh ja, zei ze vaag
Moet ie weg?
Ja, nou ja….? Eigenlijk, heb ik ‘m van school gestolen. Per ongeluk.

En ik geloof haar wel hoor. Ik kan me niet voorstellen dat ze voor haar plezier een saai, dik Engelstalig boek steelt. Dan kun ze beter wat anders stelen.

Ik herken het ook wel. Zelf heb ik dat wel eens een winkelmandje (klik) gestolen. Ongemerkt liep ik met een winkelmandje van de HEMA terug naar de auto. Ik besefte het pas toen ik bij de auto was. Toen heb ik ‘m maar mee naar huis genomen.

Per ongeluk stelen is niet zo moeilijk.
Stiekem terugbrengen is veel lastiger.

Ik vroeg dochter wanneer ze het boek terug zou brengen. Maar dat durfde ze niet zo goed, zei ze.
Ik heb er destijds ook best lang over gedaan om het winkelmandje te retourneren. Eerst heeft ie nog een geruime tijd bij de voordeur gestaan, tot ik er uiteindelijk aan toe was om ‘m eerlijk terug te brengen.

Want zo eenvoudig cool als ik het mandje mee de winkel uit nam, zo lastig was het om losjes met een mandje terug te lopen naar de winkel. Alsof iedereen toen keek; waarom loopt ze hier zo gek met een mandje van de HEMA?
En dan… hoe zet je dat mandje ongezien weer terug. Dat is dan opeens een vrij ingewikkeld verhaal. Want om meteen na binnenkomst het mandje op de stapel te zetten is wat raar. Daarom heb ik er eerst nog maar even een rondje mee in de winkel gelopen. En daarna was het op zich niet zo moeilijk meer.

Ik heb trouwens ook wel ’s omgekeerd gestolen. Ik had een boek gekregen, en nog in de auto liggen, dat ik helemaal niet wilde lezen. Omdat ik toch de kringloop in wilde lopen dacht ik dat ik ‘m wel ongemerkt tussen de rest van de boeken neer zou kunnen zetten. Het lijkt me in principe niet echt strafbaar maar het voelde wel een beetje als stelen. Maar dan andersom. Het was een spannend momentje om het boek stiekem uit mijn tas te halen *keek heimelijk om me heen, check check* en heb ‘m toen keurig tussen de andere boeken gezet.

Die triomf! Jaaa!

Ik wist; nu ik dit kan, ben ik klaar voor de volgende stap: Het echte stelen!

Grapje

Grapje zei ik toch!

Nee, eerst dochter even inwijden in de kunst van het tegengesteld stelen.

Want dat Engelse boek wandelt nog steeds rondjes over de overloop. En hij fluistert volgens mij ook wel iets over naar beneden gaan. But dat understand ik not zo goed.